Μόλις έχει τελειώσει χθες το απόγευμα άλλο "ένα μαρτύριο" για τους φίλους της ομάδας μας, αφού καταφέραμε να αποσπάσουμε ισοπαλία από τα Καμίνια, με σκορ 1-1 κ' πολλοί φίλοι - "οσιομάρτυρες", άρχισαν να μου λένε
- γράψε για τα χάλια τους - γράψε τις μαλακίες τους - γράψε - γράψε-γράψε. 

Λοιπόν φίλε Σάκη - φίλε Ντίνο - φίλε Κώστα, επειδή γνωρίζω ότι με διαβάζετε, θα γνωρίζετε ότι πρώτον δεν "μασάω τα λόγια μου", με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζομαι κιόλας από μερικούς απερίγραπτους ανασφαλείς κ΄ιδιοτελείς διοικούντες ως εχθρός ( εσκεμμένα εκτός αποσιωπητικών η λέξη εχθρός) της ομάδας κ΄δεύτερον από τον πρώτο κιόλας αγώνα έχω καταθέσει επισταμένα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα, χωρίς να έχω άμεση άποψη, παρά μόνο από αυτά που αφουγκράζομαι μέσα από τις προπονήσεις  κ' τους αγώνες.
Μου είπες φίλε Σάκη "να μου δούμε θα γράψεις για τον Τσόλακα που είναι φίλος σου"
Ναι φίλε Σάκη έκανε λάθος ο Βασίλης, γιατί εμπιστεύτηκε ακριβώς με τον ίδιο λάθος τρόπο, που το έκανε κ΄ο Κώστας Καψάλης τους ίδιους παίκτες, στους οποίους ανοικτά έχω αναρτήσει σημείωμα επισημαίνοντας σε αυτό θέματα που άπτονται με την  συμπεριφορά τους, απέναντι στην ομάδα.
Εύχομαι ο Τσόλακας για το καλό της ομάδας να καταλάβει γρήγορα ότι η θέση στην άκρη του πάγκου είναι τόσο μοναχική, που μόνο αν ο ίδιος πιστέψει το δικό του πλάνο πάνω στην διαχείριση της ομάδας, το υπερασπιστεί κ' το μεταλαμπαδεύσει στην Διοίκηση κ' στους παίκτες, τότε θα έχει καταφέρει να κερδίσει εσένα - εμένα -όλους μας, μα πάνω απ' όλα θα έχει κερδίσει η ομάδα μας.
Εξάλλου έχει χιλιοειπωθεί "οι νίκες είναι ορφανές ενώ οι ήττες έχουν πατέρα" δυστυχώς τον προπονητή.
Για άλλη μια αγωνιστική οι φίλοι της ομάδας γίναμε η χλεύη των αντιπάλων φιλάθλων, από την εικόνα που ξεδίπλωσαν οι ποδοσφαιριστές μας εντός αγωνιστικού χώρου.
Μία εικόνα μεγάλης ομάδας στα λόγια, αλλά στα έργα, για να είμαστε δίκαιοι με την συνείδηση μας, είτε αγωνιστικά ( απόκρουση Βούλγαρη σε τετ α τετ) είτε από μη υπόδειξη ενός καθαρού πέναλτι ( κατ' εμέ από την θέση που βρισκόμουν κ΄όχι μόνο κατ΄εμέ) θα μπορούσαμε να καταγράψουμε την πρώτη μας ήττα στο πρωτάθλημα.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν γρήγορα οι ποδοσφαιριστές μας ότι με το "στόμα μπάλα παίζεται - ποδόσφαιρο όμως δεν παίζεται".
Αν δεν βάλουν το εγώ τους κάτω από την ομάδα, η ίδια εικόνα θα συνεχιστεί με τον κάθε ποδοσφαιριστή μας να θέλει όχι από μία μπάλα ο καθένας,  αλλά από τρεις κ' βάλε.
(Ο απόηχος μετά την δεύτερη αγωνιστική έγραφε:  
Διαχείριση: " Η εκτέλεση εκείνων των ενεργειών, που είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση προβλημάτων ".
Είναι νωρίς ??? ή έχουμε "ξεπεραστεί" από τα γεγονότα ???.
Χθες κιόλας πρέπει οι αρμόδιοι της ομάδας, με πρώτο τον προπονητή στο κομμάτι το αγωνιστικό κ' η Διοίκηση στην στήριξη του προπονητή, να βάλουν τον κ@λο τους κάτω κ' να διαχειριστούν την υφιστάμενη κατάσταση, στην οποία αυτοί οδήγησαν την ομάδα, έτσι ώστε την δεύτερη αγωνιστική ( χρονικό σημείο το οποίο δεν δημιουργεί μεν "πανικό", δεν μας εξασφαλίζει δε την απαιτούμενη ηρεμία ) να εμφανιζόμαστε ως "περιοδεύων θίασος".)