ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Νίκος Σταυρόπουλος ....

Φίλες και Φίλοι επιτρέψτε μου να σταθώ στο τιμώμενο πρόσωπο από μεριάς του Σωματείου, κατά τη διάρκεια του τελικού κυπέλλου, στο Νίκο ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ..
Μια βράβευση εκατό τοις εκατό δέουσα και πρέπουσα, αφού ο Νίκος είναι ο μόνος στο χώρο της ομάδας μας που διαθέτει "όλο το πακέτο εκείνο" που επιβεβαιώνει το δίκαιο της βράβευσης και μιλάω αποκλειστικά για την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή, αφού κατ' ουσία αυτή είναι η πεμπτουσία του παιχνιδιού.
Λοιπόν για να " συστήσω" στο ευρύ κοινό της ομάδας τον Νίκο, θα πρέπει γενικόλογα να αναφέρω ότι για δέκα τρία χρόνια ήταν πρώτα οπαδός ( κάτι το οποίο συνεχίζει να πράττει ) και μετά αθλητής του ΚΕΡΑΥΝΟΥ.
Τίμησε την φανέλα του Σωματείου μας, ενώ και στη τελευταία του χρονιά ως ποδοσφαιριστής, "βοήθησε" την ομάδα μας να αποφύγει τον υποβιβασμό, όντας παίκτης άλλης ομάδας.
Στα ειδικά από εμάς τους πλέον μεγαλύτερους, ποιος δεν θυμάται ένα ξερακιανό παλικαράκι να κυκλοφορεί με μία coca cola στο χέρι να βασανίζει και να βασανίζεται από μία μπάλα στο προαύλιο του Σχολείου και να γκρινιάζει όταν για να το πειράξουμε τον φωνάζαμε "κούνελο".
Με το που έκλεισε τα δέκα τέσσερα, εν έτη 1984, ο αείμνηστος Αργύρης ΤΕΡΕΖΗΣ τον καθιέρωσε αμέσως δίπλα στον Αλέκο, στον Θόδωρο, στον Γιάννη, στον Κώστα, στον, στον, στον, ουσιαστικά βρέθηκε δίπλα σε αυτούς που "θαύμαζε" και πλέον το παρατσούκλι μπήκε στο ράφι, ο πιο νεαρός παίκτης έγινε με την πρώτη ισότιμο μέλος της ομάδας και "σημαία" για πολλά, πολλά χρόνια.
Δεξί μπακ στην αρχή στην μεσαία γραμμή αργότερα και τέλος σέντερ μπακ, η αλήθεια είναι ότι ότι μπορούσε με άνεση να αγωνίζεται σε όλες τις θέσεις πλην αυτή του τέρματος.
Στα μείον του ότι δεν πάλεψε, ενώ είχε τις δυνατότητες για το κάτι παραπάνω και επειδή η ζωή κάνει κύκλους, η προχθεσινή βράβευση έγινε σε ένα γήπεδο στο οποίο είχε δοκιμαστεί από την τότε κραταιά ΑΧΑΙΚΗ και είχε αφήσει θετικές εντυπώσεις, αλλά ......, αυτό το αλλά που μόνο αυτός το ξέρει και δεν είμαι σίγουρος αν έχει βρει το θάρρος απέναντι στον εαυτό του να το έχει απαντήσει.
Ναι Νίκο ο "αδερφός σου" ο Γιώργος, στου οποίου την μνήμη αφιέρωσες το βραβείο, "πίστευε" πιο πολύ από ότι εσύ ο ίδιος για την αγωνιστική σου αξία, όπως επίσης πολύ καλά γνωρίζεις ότι ήταν διατεθειμένος όχι στην Αχαγιά αλλά και στην άλλη άκρη του κόσμου θα σε πήγαινε προκειμένου να βρεις τον δρόμο προς την καταξίωση, αλλά είπαμε μοναδικό εμπόδιο στο κάτι παραπάνω ήταν ο ίδιος σου ο εαυτός.
"Άγιος και Δαίμονας" μαζί, όπως όλοι οι άνθρωποι κουβαλάμε στο ριζικό μας, παράδειγμα προς αποφυγή από τα νέα παιδιά που έχουν προικιστεί με ταλέντο, αλλά χωρίς θυσίες και δουλειά η πλάστιγγα θα γέρνει πάντα προς την μεριά όσων ναι μεν αλλά......

Τα δε πάντα οιακίζει κεραυνός

Νίκος Σταυρόπουλος ....

Popular Posts

Φόρμα επικοινωνίας