Φίλε Χάρη - Χάρη,  Ρε Ντίνο τι πάμε να κάνουμε τι έχει γίνει προσπαθούν να μην ανέβουν...; με ρωτάς καλοπροαίρετα εκ του μακρόθεν με το μυαλό 
σου όμως στην ομάδα του Χωριού μας, λοιπόν κοίτα τον παρακάτω πίνακα:

                                                                  ΕΝΤΟΣ ΕΔΡΑΣ:
ΟΜΑΔΑ:                   ΘΕΣΗ / ΒΑΘΜΟΙ:     ΝΙΚΕΣ: ΗΤΤΕΣ  ΙΣΟΠΑΛΙΕΣ

ΚΕΡΑΥΝΟΣ:               1η        63                  9         3              1  
ΘΥΕΛΛΑ ΑΙΓΙΟΥ:       4η       41 (- 22 )     10         2              1
ΠΑΝΜΟΒΡΙΑΚΟΣ:    13η       32 (- 31 )       8          3             1
 Οταν "πας" για πρωτάθλημα και η έδρα σου είναι "σουρωτήρι", εφάμιλλη με την 13η της βαθμολογίας που προσπαθεί να αποφύγει τον υποβιβασμό, τότε σαφέστατα  επιεικώς μιλάμε για "αυτοκτονία", γιατί κάθε άλλη εξήγηση του "φαινομένου" ξεπερνά την λογική και εμπίπτει σε όρους συνομωσιολογίας.


 Το έχω γράψει, έχω γίνει κακός, αλλά σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, για μένα είναι ανεπάρκεια, ανεπάρκεια από μεριάς του προπονητή, που ξεκινά από την προετοιμασία για τον συγκεκριμένο αγώνα και φθάνει μέχρι την "διαύγεια" κατά την διάρκεια του αγώνα. 
 Από που να αρχίσω: ξεκινάμε χωρίς "καθαρό αριστερό μπακ" και "βαφτίζουμε" το δεξί μπακ - χαφ ( Μπινιέρης) αριστερό μπακ ( κάτι το οποίο το έχουμε δει να μην τραβά σε δύο αγώνες), ξεκινά ως οργανωτής ο Παρίσης ο οποίος πέραν ότι έδειχνε να χωλαίνει, για ακόμη ένα παιχνίδι ήταν μακριά από αυτά που μπορεί να προσφέρει, η ανάπτυξη γινόταν κυρίως με γιόμες από πίσω με αποτέλεσμα να "σπαταλήσουμε" το πρώτο ημίχρονο με μοναδικές φάσεις την κεφαλιά του Μπερτσιά στο 26' που αποκρούστηκε από τους αμυντικούς πάνω στην γραμμή και άλλη μία προς το τέλος του ημιχρόνου όταν πλασέ του Νάτση έφυγε λίγο άουτ. Η αλήθεια είναι ότι με τον Μπενέτο πίσω από το φορ και τον Παρίση έξω δεξιά ισορροπήσαμε ως ανάπτυξη αλλά και αυτό δεν είχε την απαιτούμενη διάρκεια.
 Στο δεύτερο ημίχρονο δείξαμε την διάθεση να "κλείσουμε" τον αντίπαλο κάτι το οποίο το καταφέραμε χωρίς όμως να έχουμε καθαρό μυαλό και υπομονή για να φθάσουμε στο επιθυμητό, σε αυτό συνέβαλε η δίκαιη αποβολή με δεύτερη κίτρινη  του Μπερτσιά, και ουσιαστικά η καλύτερη στιγμή μας καταγράφεται στο 90+ όταν από φάουλ του Καραχανίδη ο Μικελάτος με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι.
 Έτσι έχουμε φθάσει τέσσερις αγώνες προ του τέλους η διαφορά να είναι πλέον στους +4 βαθμούς υπέρ μας και ουσιαστικά το πρωτάθλημα το ΚΑΝΑΜΕ ροντέο και στο ροντέο το απρόβλεπτο είναι κατά του καβαλάρη. 
 Φίλε Χάρη - Χάρη ρώτησα τα πνεύματα του βουνού αλλά και αυτά δείχνουν να σηκώνουν τα χέρια ψηλά, με αυτά που βιώνουμε φέτος, μακάρι σήμερα κιόλας όποιους από τους παίκτες και τους προπονητές ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ στο πρωτάθλημα να σηκωθεί να ξεκουμπιστεί, να μείνουν μόνο αυτοί που ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ θα αντέξει την πίεση.