Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015
Υπάρχει μια παρέα στο Κρόσμπυ, λίγα μίλια πιο έξω από το Λίβερπουλ στις ακτές της Ιρλανδικής θάλασσας, που ήταν οπαδοί της Λίβερπουλ χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ρίτσαρντ Φέλτον που από το 1987, όταν και πήρε το πρώτο του εισιτήριο για το Άνφιλντ, ακολουθούσε τους «Κόκκινους» μέσα-έξω σε κάθε παιχνίδι.
Όμως από το 2007 και μετά ο Ρίτσαρντ άρχισε να το κάνει από υποχρέωση, όπως δηλώνει στη Guardian. Οι τιμές των εισιτηρίων, ο κόσμος που πήγαινε στο Άνφιλντ, η ατμόσφαιρα που θύμιζε θέατρο και όχι πια γήπεδο, το γεγονός ότι ενώ καθόταν στην ίδια θέση οι γύρω του δεν ήταν ποτέ οι ίδιοι, οι χορηγοί που επέβαλαν συγκεκριμένα προϊόντα στις καντίνες, όλα αυτά τον έκαναν να μην το χαίρεται πια. Η Λίβερπουλ για 5 χρόνια αποτελούσε για αυτόν υποχρέωση και όχι διασκέδαση και έτσι, το 2012, αποφάσισε να μην ανανεώσει ξανά το διαρκείας του και από τον Οκτώβρη εκείνου του μήνα δεν ξαναπάτησε στο Άνφιλντ, ούτε ξαναπήγε σε κανένα εκτός έδρας παιχνίδι.
Ως εραστής του αθλήματος όμως ο Ρίτσαρντ αποφάσισε να ακολουθήσει τη Μαρίν, την ομάδα που παίζει στη Νον-Λιγκ, τελευταία κατηγορία, αλλά εδρεύει στο Κρόσμπυ. Όχι για κανένα άλλο λόγο, όπως δηλώνει ο ίδιος, αλλά επειδή πριν τα ματς μαζεύονται όλοι οι οπαδοί της στο μπαρ του συλλόγου, το Γκράχαμ λάουντζ και μετά πάνε μαζί στο γήπεδο. Εκεί βλέπουν τα παιχνίδια και μετά πάνε σε μια κοντινή παμπ όπου έρχονται και οι παίχτες και πίνουν μαζί μπύρες και τρώνε πίτσες. Ενδεχομένως ο Τόνυ Άνταμς να δάκρυζε σε αυτές τις θύμισες και ο Αρσέν Βενγκέρ να προσπαθούσε να τους αποβάλει από το Νησί για παραδειγματισμό, αλλά έτσι παίχτες, διοίκηση και οπαδοί δημιουργούν ένα πραγματικό δέσιμο. Ο σύλλογος είναι δικός τους, τον νιώθουν δικό τους και όπως θα έλεγε και κάποιος ακαδημαϊκός του ποδοσφαίρου, γουστάρουν να είναι μέλη αυτής της ομάδος.
Ο Ρίτσαρντ έκοψε κάθε σχέση με τη Λίβερπουλ όταν πριν από ένα ματς κυπέλλου εναντίον της Όλνταμ πήγε να κόψει εισιτήρια μαζί με το γιο του. Περίμενε στη σειρά στα εκδοτήρια στο Άνφιλντ και όταν έφτασε στο ταμείο του είπαν ότι είχαν τελειώσει τα παιδικά και έτσι έπρεπε να κόψει 2 κανονικά εισιτήρια. Του κόστισε 87 λίρες. Δεν ξαναπήγε. Προτίμησε να πηγαίνει να βλέπει τη Μαρίν με 5 λίρες γενική είσοδο και να ζει την πραγματική εμπειρία του ποδοσφαίρου. Ο Πρόεδρος της Μαρίν δήλωσε ότι κρατάει αυτές τις τιμές για να γίνει η Μαρίν η αγαπημένη δεύτερη ομάδα όλων των κατοίκων.
Όμως οι περισσότεροι πια στο Κρόσμπυ την έχουν πρώτη ομάδα. Ο Ρίτσαρντ Φέλτον δεν είναι ο μόνος που εγκατέλειψε ένα μεγάλο σύλλογο για ένα μικρό. Ένας άλλος πρώην «Κόκκινος» και νυν «Μάρινερ», ο Φλέιν Κλάρκ, δήλωσε ότι το αυξημένο κόστος απομακρύνει τον κόσμο από το γήπεδο και κάνει τους μεγάλους συλλόγους τηλεοπτικό θέαμα που δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή της τοπικής κοινωνίας.
Σε συνεργασία με ένα κίνημα οπαδών κατά των υψηλών τιμών των εισιτηρίων που λέγεται «Το Πνεύμα του Σάνκλι», αντίστοιχο με εκείνα της Άρσεναλ και της Μάντσεστερ Σίτυ, ο Φέλτον έστειλε μια επιστολή στη διοίκηση της Λίβερπουλ, εξηγώντας της τους λόγους που δε θα ξαναπατήσει στο γήπεδο. Παραδόξως η Λίβερπουλ απάντησε λέγοντας μέσες άκρες ότι οι τιμές έχουν αυξηθεί επειδή έχει αυξηθεί και η ζήτηση και δεν υπάρχει λόγος να πέσουν από τη στιγμή που το γήπεδο γεμίζει.
Είναι δικαίωμα της Λίβερπουλ, και της κάθε Λίβερπουλ, να ακολουθεί αυτήν την πολιτική, όμως έτσι κινδυνεύει να μείνει χωρίς ντόπιους οπαδούς. Εδώ και μερικά χρόνια οι οπαδοί αντιδρούν. Και όχι μόνο οι ντόπιοι όπως απέδειξαν πρόσφατα οι οπαδοί της Μπάγερν. Στη μήτρα του ποδοσφαίρου οι οπαδοί αποξενώνονται από τις ομάδες και γυρνάνε πιο κάτω για να βρουν αυτό που είναι η πραγματική εμπειρία του ποδοσφαίρου: η σύνδεση με το σύλλογο, με την καθημερινότητά του, με τα άγχη και τις αγωνίες του. Ο Φέλτον δηλώνει ότι η αποφυγή του υποβιβασμού της Μαρίν ήταν πιο έντονο συναίσθημα γι’αυτόν από τον τελικό της Κωνσταντινούπολης, στον οποίο μάλιστα ήταν μέσα. Αλλά δεν πήγαινε για μπύρες και πίτσες μετά με τον Τζέραρντ και τον Τσάμπι Αλόνσο. Ούτε καν με το Τζιμάκο (τον) Τραορέ.

Popular Posts

Από το Blogger.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *